Wiesz Mamo, w niebie jest pełno dzieci.

Siedzą na gwiazdach i czekają.

Ja też siedziałam na gwiazdce i zobaczyłam, że nie masz serca. 

Wtedy przyleciałam do Ciebie żebyś mogła mnie kochać.

Wiesz Mamusiu.

Mam jeszcze siostrę.

Ona czeka.

Ale w Twoim sercu nie ma miejsca. Przyjdzie jak ją zawołamy.

Maleńka!

Serio!?

Masz jeszcze siostrę? To ja czekam na nią, bo choć miałam nadzieję, że będziesz mieć brata, to pokocham ją moccno.

Bo przy dzieciach miłości się nie dzieli.

A jedynie mnoży.

Zapisałam tę opowieść mojego dziecka, bo boję się, że przepadnie mi w otchłani facebooka. 

A byłoby mi żal, bardzo żal.

Bo choć starać się będę z całych sił, to pewnie za parę lat, o ile w ogóle, to pewnie zapamiętam tylko zarys tej opowieści.

A chciałabym zatrzymać na zawsze jej treść.

Bo jest piękna i pełna miłości, choć tak krótka.

Podobno to dzieci wybierają rodziców. Ulotne dusze, które zlatują na ziemię. 

Czyż nie uzyskałam właśnie potwierdzenia? 

:)