W poprzednią sobotę obudzili mnie świeżo upieczonymi babeczkami.

Tym razem była tylko kawa, ale i tak mogłam dłużej pospać. 

Dopiero niedzielne zgrywanie zdjęć pokazało co robili w sobotni poranek.

Zapchali mi kartę, ale reszta zdjęć ląduje w naszej prywatnej fototece.

–

Za 12 lat Córeczko pamiętaj, że wybieram zawsze najpiękniejsze zdjęcia i że ta sobota, była ostatnią tylko Waszą w naszym domu.

Za chwilę rozdzielimy się na kilka miesięcy.

Czytając to, pamiętaj, że to był piękny dzień, a zdjęcia uchwyciły to, co między Wami najcenniejsze. 

Czasem mówię, że jesteście siebie warci. Bo co, że pospałam dłużej, jak w ten poranek szło za Wami tornado.

Co, że mówiliście, że przecież posprzątane, skoro ja pół dnia segregowałam zawartość pudełek z grami i puzzlami…

Jesteście tacy sami!!

–

Wspaniali, kochani, współczujący i tacy niebieskoocy.

Kocham Was i te Wasze zdjęcia.

Najbardziej.