Lubię… lubię inspiracje, dużo wśród nich tego, co mi się podoba, ale sobie na lata rozłożymy ;)

Obie nagrody mi się podobają – bo obie, na swój sposób służą pokolorowaniu szarego jesiennego świata jak dziś za oknem; zestaw farby + malutka rączka zawsze zaowocuje zmalowaniem czegoś, a fotoksiążka pomoże utrwalić barwne wspomnienia i kolory lata na długie zimowe wieczory…

Moje dzieciaki uwielbiają malować. Uwielbiają rysować. Uwielbiają bawić się wszelkimi masami plastycznymi (czy to ciastoliną czy masą solną – byle mogły lepić!). W ogóle uwielbiają wszelkie prace, gdzie mogą coś stworzyć sami!
Dlatego też bardzo podoba mi się nagroda – pisakofarbki (czyli farby w sztyfcie).
To dzięki nim moje maluchy mogłyby kolorować świat.
Nasza lodówka jest na codzień wystawą dziecięcych prac – teraz byłaby jeszcze kolorowsza. No i mama nie musiałaby co chwilę wymieniać wody od moczenia pędzli :) Same plusy! Tak więc ładnie poproszę, a obiecuję, że gdy zestaw do nas trafi, to wrzucę na Twojego bloga fotorelację z tworzenia pierwszej pracy tym cudem :)

Witaj, no wybór nieziemski!
Poproszę o wyjaśnienie, cóż to jest w zielonej tubie na prawo od rakiety magnetycznej. Te korale i sznurki są bardzo zachęcające dla mojej małej dłubaczki. Dzięki

Konkurs marzeń:) Kocham zdjęcia i namiętnie je wywołyję niczym dinozaur w obecnych czasach, ale chyba bardziej pragniemy z córkami farby w sztyfcie. Zakochałyśmy się w nich jakieś pół roku temu. Miałyśmy przez chwilkę je w rękach na zorganizowanych zajęciach w poznańskim Concordia Design. Są po prostu wspaniałe:)))) Maluje się nimi niczym podkradzioną pomadką mamy na lustrze za dawnych lat:))) Przypomina mi się też malowanie paluszkiem po maśle, gdy tata nie widział:)) Dostałam “cynk” od Mikołaja, że córcie dostaną paierowy domek Krecika:))) Farby w sztyfcie Rybeni idealnie by do zestawu pasowały:))) Jedno mozemy obiecać: jeśli wygramy- podeślemy zdjęcia z zabawy:)))) Pozdrawiamy! S+L+E z Liliputowa :)))

Długo nad tym myślałam – nie nad konkursem – nad bajką, opowiadaniem.
O czym? O naszej rodzinie.
CZAS – bezlitosny, brnie naprzód, daje i zabiera… zamazuje pamięć, fragmenty z naszego życia, które chcemy pamiętać. Wydaje nam się, że pierwszy ząbek czy pierwszy kroczek, że to zapamiętamy na zawsze! A tu figiel jeden, drugi, trzeci… Matka zapomniała jakie małe miała dzieci.
Chcę napisać bajkę, która zaczyna się w chwili narodzin mojego pierwszego dziecka i która będzie miała nieskończoną ilość tomów :)
Chcę tam załączyć również wspomnienia naszych rodziców, babć i dziadków, których już nie ma z nami. Opisać ważne zdarzenia z życia naszej rodziny, te radosne i te smutne. A wszystko to oprawić graficznie w zdjęcia sprzed pięciu i pięćdziesięciu lat:)
Pragnę, aby moje dzieci nie zapomniały o swoich przodkach, aby znali korzenie swojej rodziny i historie tych, których nie dane im było poznać.
To chyba nie będzie bajka a raczej pamiętnik rodzinny.
PRINTU.PL – zmobilizujcie mnie do napisania pierwszej części!

Jak odnaleźć to jedyne, któro wzruszyło mnie dnia pewnego?
Jak znaleźć tę minę, która śmieszyła nas u wujka Walentego?
Gdzie ten zielony latawiec uciekł nam ponad lasami?
A w którym to roku biegaliśmy nocą z gołymi tyłkami?
A to, pamiętasz, jak Antek tulił Zosię, gdy mała jest jak okruszek?
Hmmm, a w której sukience miałaś taki już duży brzuszek?
Nie wiem, nie mogę odnaleźć tego uśmiechu szczerbatego
albo tej pozy, gdy Antoś skakał z pomostu wielkiego.
A te rączki maleńkie, gdy całe mieściły się w dłoni….
… i mnóstwo chwil, których teraz już nigdy nikt nie dogoni…..
Tak by się chciało na zawołanie to odpowiednie obejrzeć,
bez poszukiwań, wertowań, spokojnie usiąść i przejrzeć.
ZDJĘCIA – bo o nich mowa – to moja pasja i radość,
mam ich miliony, wybitne i zwykłe – a nie mam wciąż ich dość.
Jednak, co z tego, że uchwycę czasem chwile niesłychane,
gdy one są gdzieś tam w czeluściach dysków pochowane.
I – gdy nas nachodzi stan błogi na wspominanie,
miast cieszyć się i wzruszać, zaczyna się wertowanie:
Na której płycie?, na jakim dysku?, a może gdzieś się zgubiło?
O rany, czy podczas naprawy kompa czegoś się nie straciło?
Panika, szaleństwo, stos krążków dokoła, pendrajwów odpalanie
i nim się znajdzie właściwą fotkę, już ranek nas zastanie.
Szałaput straszny ze mnie, więc i marna nauka
następnym razem bałaganiarz .. tak, jak szukał, tak szuka!
Marzeniem moim jest, by wreszcie spokojnie w fotelu siadać,
objąć dzieciaki, przekręcać kartki i zdjęcia im opowiadać.

A Printu tak piękne fotoksiążki drukować potrafi,
że w święta zjemy sto uszek, gdy jedna do nas też trafi :)

Kolorowe farby marzą mi się wielce
Co namalują psa, domek oraz serce
Co mi laurkę stworzą i z rąk małych
Wręczą z miłością z nieumorusanych całych
Co mi pozwolą cieszyć się czystością
I bawić z dzieckiem jedynie z radością
A kiedy wzrok swój odwrócę na chwilkę
Zobaczę po powrocie radosną Gabi minkę
Bo stworzy dzieło na sił swoich miarę
i choć czyste to szczęśliwe dziecię będzie całe
A jeśli zobaczy puzzli pudło wielkie
Odda mu z pewnością małe swoje serce
Bo rączki ma zwinne co puzzle kochają
A te są obłędne, więc biorę jak dają! :)